Εκεί που η λογοτεχνία συναντά την καρδιά.
Η Δύναμη της Καρδιάς:
Στο 5ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, στις 27 Μαΐου 2025,πραγματοποιήθηκε μια όμορφη εκδήλωση, ένα ταξίδι ψυχής, ένα κάλεσμα για να αναστοχαστούμε τις βαθιές ανθρώπινες αξίες που μας ενώνουν: την προσφορά, την αλληλεγγύη, τη φροντίδα, την υπέρβαση του εγωισμού. Και αυτό το ταξίδι το διανύσαμε μέσα από την μελέτη δύο έργων της γαλλικής λογοτεχνίας.
Με την βοήθεια του «Μικρού Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σεν-Εξυπερί και της «Πανούκλας» του Αλμπέρ Καμύ, οι μαθητές μας προσέγγισαν με ώριμη ευαισθησία τις έννοιες της ενσυναίσθησης και της ανθρωπιάς.
Η εορτή ξεκίνησε με το «Stand by Me», ένα τραγούδι-ύμνο στη στήριξη και τη συντροφικότητα. Ακολούθησαν θεατρικά δρώμενα που φώτιζαν μικρές, καθημερινές πράξεις καλοσύνης ,όπως «Η βοήθεια σε μια μαθήτρια», που μας υπενθύμισε ότι ακόμα και οι πιο απλές χειρονομίες μπορούν να έχουν τεράστια σημασία για κάποιον δίπλα μας.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση ακούστηκαν αποσπάσματα από τον Μικρό Πρίγκιπα. «Βλέπουμε καλά μόνο με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια», μας υπενθύμισε η φωνή της Ματίνας και της Δήμητρας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να θυμηθούμε πώς η αγάπη και η φροντίδα είναι αξίες ανθρώπινες και ανεκτίμητες.
Η άλλη πλευρά της εορτής ήρθε μέσα από τη βαθιά αλληγορία της «Πανούκλας» του Καμύ. Σε έναν κόσμο που παλεύει με σκοτεινές δυνάμεις, η αλληλεγγύη δεν είναι πολυτέλεια αλλά καθήκον. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από το να αφήνεις τους άλλους να υποφέρουν», διάβασαν οι μαθήτριες μας. Και οι λέξεις αυτές ηχούσαν σαν ένα ξυπνητήρι, σε έναν καιρό που η απάθεια συχνά περισσεύει.
Η «πανώλη» του Καμύ δεν είναι μόνο αρρώστια ,είναι μεταφορά για τη μοναξιά, τον φόβο, τη βία, την κοινωνική αποσύνθεση. Και όμως, ο συγγραφέας μας λέει πως υπάρχει ελπίδα: η επιλογή να «είσαι άνθρωπος, να σταθείς στο πλευρό των θυμάτων».
Η αλληλεγγύη είναι στάση ζωής
Χορευτικά όπως το «Χέρια Ανοιχτά» και το συγκινητικό «Change le Monde», οι προβολές για την προσφορά μυελού των οστών και το «πόσο κοστίζει» η καλοσύνη, ήρθαν να μας θυμίσουν ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο θεωρία. Είναι στάση ζωής. Είναι το να επιλέγεις, κάθε μέρα, να δίνεις κομμάτι από το χρόνο σου, την καρδιά σου, το βλέμμα σου σε εκείνον που έχει ανάγκη.
Μαθητές, καθηγητές, γονείς , όλοι γίναμε μια κοινότητα . Ειδικά η στιγμή που όλοι μαζί, ενωμένοι, τραγουδήσαμε το «Όπου υπάρχει αγάπη». Ηταν μια εμπειρία συλλογικής ευαισθησίας. Γιατί, πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει και ελπίδα.
Η γιορτή έκλεισε με έναν αποχαιρετισμό γεμάτο φως και συγκίνηση, μια υπόσχεση ότι οι αξίες που μοιραστήκαμε δε θα μείνουν στη σκηνή αλλά θα συνεχίσουν να καθοδηγούν τις πράξεις μας.
